Stolica Apostolska i rząd Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej ogłosiły komunikaty o wznowieniu wzajemnych stosunków dyplomatycznych.
Papież podczas swojej pielgrzymki po Włoszech zwizytował diecezję Bielle w Piermoncie. Zatrzymał się w mieście Oropa, gdzie nawiedził sanktuarium maryjne. Modlił się przed figurą Czarnej Madonny, umieszczonej tam, według tradycji, przez św. Euzebiusza (ok. 285-371), patrona Piermontu. Przewodniczył Mszy Św. w koncelebrze z biskupami Piemontu i kilkudziesięcioma kapłanami dla licznej grupy wiernych i pielgrzymów. Później spotkał się z kościelnymi i świeckimi administratorami sanktuarium, księżmi i wspólnotą Córki Maryi. Spotkał się również z wiernymi na placu przed sanktuarium. Wygłosił do nich okolicznościowe słowo mówiąc o Misji Maryi, m.in.: „Ojciec Niebieski, Syn i Duch Święty przeznaczyli dla Matki Chrystusa te uprzywilejowane miejsca, w których Ona działa w ukryciu. Jej misja była misją ukrytą. Była ukryta w
momencie zwiastowania, w czasie życia ukrytego Jezusa w Nazarecie, była ukryta w Betlejem i pod Krzyżem. Była misją wymagającą pokory, grugim Krzyżem w sercu Matki. Była ukryta także w wieczerniku w dniu Pięćdziesiątnicy i taka pozostała. Ale w tym ukryciu tkwi Jej siła, siła Maryi, siła Służebnicy, która musi służyć, musi brać udział w naszym wielkim przeznaczeniu stawania się synami Syna Bożego, Jednorodzonego, przedwiecznego Syna, Jej Syna. Przeznaczeniu nas, nędznych grzeszników, do synostwa w Synu”.
W godzinach popołudniowych Ojciec Święty przejechał do miejscowości Pollone, gdzie znajduje się dom rodzinny i grób kandydata na ołtarze, Piera Giorgio Frassatiego, który został przez niego beatyfikowany rok później. Dostojnego gościa powitała siostra zmarłego – Luciana Frassati-Gawrońska. Razem udali się na cmentarz i modlili przy grobie sługi Bożego. Następnie Papież zatrzymał się w miejscowości Quart, gdzie poświęcił nowo wybudowany kościół i klasztor wspólnoty sióstr karmelitanek. Po powrocie do Introd spotkał się z wiernymi w parafii Nawrócenia św. Pawła, gdzie wygłosił krótkie przemówienie „O pięknej rzeczywistości” jaką jest współistnienie dwóch tradycji językowych włoskiej i francuskiej.
Ojciec Święty nadal przebywał w Les Combes. Miał swoisty, bardzo aktywny sposób wypoczynku, połączony z refleksją, modlitwą i kontemplacją, o czym sam mówił właśnie w tej miejscowości w czasie modlitwy Anioł Pański 11 lipca 1999 r.: Ilekroć mam możliwość udać się w góry i podziwiać górskie krajobrazy, dziękuję Bogu za majestat i piękno stworzonego świata. Dziękuję Mu za Jego własne piękno, którego
wszechświat jest jakby odblaskiem, zdolnym zachwycić wrażliwe umysły i pobudzić je do wielbienia Bożej wielkości. W górach znajdujemy przy tym nie tylko wspaniałe widoki, które można podziwiać, ale niejako szkołę życia. Uczymy się tutaj znosić trudy w dążeniu do celu, pomagać sobie wzajemnie w trudnych chwilach, razem cieszyć się ciszą, uznawać własną małość w obliczu majestatu i dostojeństwa gór.
Papież przyjechał do Les Combes, maleńkiej alpejskiej miejscowości położonej w gminie Introd, która stała się od 1986 roku główną stacją wypoczynkową papieża Jana Pawła II. Położona dosłownie kilkanaście kilometrów od miasta Aosty, odznacza się ciszą, czystym górskim powietrzem, zapierającymi dech w piersiach widokami na otaczające szczyty górskie. Nic dziwnego, że św. Jan Paweł II czuł się tu dobrze i chętnie do tego miejsca wracał. Zachwycił się urokiem tych gór do tego stopnia, że w roku 1989 powrócił tutaj na letni wypoczynek, korzystając z oferty księży salezjanów, którzy właśnie w Les Combes dysponowali niewielkim domem. Znalazł stosowne miejsce do modlitwy i do prawdziwego wypoczynku, z dala od miejskiego hałasu. Między rokiem 1989 a 2004 przebywał tutaj aż dziesięć razy. Warto dodać, że właśnie w tym miejscu spędził swoje ostatnie wakacje przed powrotem do domu Ojca.
Jan Paweł II rozpoczął 9. dniową apostolską pielgrzymkę po Włoszech. Po południu przyjechał do Valle D'Aosta na krótki wypoczynek.