Jan Paweł II, jako kapłan, biskup i papież, zawsze z wielką radością włączał się w kolędowanie, dostrzegając w nim głębokie znaczenie duchowe i kulturowe. Szczególnie bliska jego sercu była pastorałka „Oj Maluśki, Maluśki”, która towarzyszyła mu od dzieciństwa w Wadowicach, a potem rozbrzmiewała również w Watykanie.
5 listopada 1978 roku Jan Paweł II odbył swoją pierwszą pielgrzymkę apostolską poza Rzym. Zaledwie trzy tygodnie po wyborze na papieża, udał się do Asyżu – miasta św. Franciszka – oraz do Loreto, gdzie czczony jest Święty Domek Matki Bożej. Ta podróż miała głęboki wymiar duchowy i symboliczny: papież Polak rozpoczął swój pontyfikat od modlitwy, zawierzenia i pokoju.
22 maja 1995 roku Jan Paweł II odwiedził diecezję bielsko-żywiecką. W ciągu jednego dnia zatrzymał się w Skoczowie, Bielsku-Białej i Żywcu. Była to kontynuacja jego pielgrzymki do Czech, gdzie dzień wcześniej, w Ołomuńcu, kanonizował św. Jana Sarkandra.
Wielki Post to wyjątkowy czas duchowej odnowy, który św. Jan Paweł II przeżywał z głęboką wiarą i pokorą. Każdego roku zanurzał się w modlitwie, poście i jałmużnie, przypominając wiernym o znaczeniu nawrócenia. Jego życie było świadectwem, że Wielki Post to nie tylko wyrzeczenia, ale przede wszystkim droga do głębszej relacji z Bogiem i drugim człowiekiem. Jakie praktyki podejmował papież i czego możemy się od niego nauczyć?
